Shkruar nga: Maurie Beasley, M.Ed. (Redaktuar nga Jim Beasley)
Në shtetin e madh të Teksasit, ku e ardhmja e fëmijëve tanë është krijuar në klasat e shkollave K12, administratorët dhe mësuesit e gjejnë veten duke u përballur me një problem. Pavarësisht zhurmës që rrethon inteligjencën artificiale (AI) dhe potencialin e saj për të “revolucionarizuar” arsimin, shkollat tona mbeten në prag të këtij kërcimi teknologjik dhe janë shumë në mëdyshje për të kërcyer. Arsyeja nuk është mungesa e interesit apo mosbesimi në potencialin e AI, por një bollëk më urgjent (kjo fjalë është për Raychel) sfidash që kërkojnë vëmendjen tonë të përditshme dhe shterojnë burimet tona të kufizuara.
A e dini se që nga viti 2019, arsimi publik K12 në Teksas nuk ka parë një rritje fondesh? Në fakt, financimi shtetëror dhe vendor i arsimit arriti kulmin gjatë vitit shkollor 2019–20 dhe që atëherë ka rënë. Ky stagnim financiar po ndodh ndërsa përballemi me një mori sfidash në rritje. Këto sfida përfshijnë, por nuk kufizohen në asnjë mënyrë në, mungesat kronike, çështjet e përhapura të shëndetit mendor të studentëve, mungesat kritike të stafit, çështjet e shfrenuara të sjelljes në klasë, një ndjenjë e prekshme apatie për arsimin tek studentët, dhe madje, guxoj të them, urrejtje ndaj arsimit midis studentëve. prindërit dhe politikëbërësit. Këto probleme shtohen nga kërkesa për të përmbushur mandatet e shumta të pafinancuara të Shtetit të Teksasit, si kërkesat e reja të sigurisë, duke varfëruar më tej buxhetet tona tashmë të stërngarkuara.
Plani i Robin Hood, i projektuar për të barazuar pasurinë pronësore midis distrikteve shkollore, thellon vështirësinë financiare dhe gjithashtu ka kontribuar në pabarazitë financiare dhe frustrimet mes shumë njerëzve. Ndërkohë, kostot e pothuajse çdo gjëje vazhdojnë të rriten, duke përkeqësuar shtrëngimin e buxheteve tona të sheshta ose në rënie. Në këtë mjedis, t’i jepet përparësi edukimit dhe adoptimit të AI duket marrëzi kur përballemi me realitetet tona të menjëhershme.
E vërteta e zymtë është se, kundër këtyre sfidave urgjente, e ardhmja e arsimit publik po balancohet në një greminë që, nëse nuk trajtohet, do të pushojë së ekzistuari. Megjithëse potencialisht transformuese, përfitimet e integrimit të AI në arsimin K12 duken të largëta dhe spekulative. Fokusi ynë aktual është të mbajmë kokën mbi ujë, të sigurojmë sigurinë dhe mirëqenien mendore të nxënësve tanë dhe thjesht t’i mbajmë shkollat tona me staf dhe dyert tona të hapura.
Sidoqoftë, le të marrim një minutë për të parë përtej të dukshmes dhe të edukojmë veten mbi premtimin e AI në arsim, veçanërisht për adresimin e disa prej sfidave tona më të vazhdueshme. Ne mund të shohim se çfarë mund të shpëtojë arsimin publik. Pra, le të shohim disa nga çështjet urgjente që përmenda më lart dhe të mendojmë se si mund të ndihmojë AI.
Mungesa kronike: Analizat e drejtuara nga AI mund të luajnë një rol vendimtar në identifikimin dhe kuptimin e faktorëve kompleksë që kontribuojnë në mungesën kronike midis studentëve. Duke analizuar sasi të mëdha të dhënash, këto sisteme mund të zbulojnë modele dhe korrelacione të fshehura që mund të mos jenë të dukshme për vëzhguesit njerëzorë. Ky pasqyrë e thellë u mundëson edukatorëve të zhvillojnë ndërhyrje të synuara të dizajnuara posaçërisht për të adresuar shkaqet rrënjësore të mungesave, duke përshtatur qasjet e tyre ndaj rrethanave unike të secilit student ose grup studentësh. Një rrethanë unike në një rreth ku punoja ishte ajo që njihet si dita e “shfaqjes së aksioneve”. Me kalimin e kohës, ne vumë re se shkalla e mungesave të premten e shfaqjes së aksioneve ishte e konsiderueshme (diçka që një AI do ta kishte kapur menjëherë); prandaj, ne tani bëjmë pushime shkollore në këto ditë, kështu që kjo nuk ndikon në numrat tanë të raportimit të shtetit.
Çështjet e shëndetit mendor të studentëve: AI ka premtime të rëndësishme në adresimin e shëndetit mendor të studentëve duke përdorur mjete të tilla si përkthimi i gjuhës, diferencimi dhe mekanizmat e reagimit pozitiv. Aftësitë e përkthimit të gjuhës së AI mund të kapërcejnë boshllëqet e komunikimit për studentët që nuk flasin amtare ose ata me dëmtime dëgjimi, duke siguruar që ata të marrin informacion në një format që është më i arritshëm dhe i kuptueshëm për ta. Ky përfshirje nxit ndjenjën e përkatësisë dhe redukton ndjenjat e izolimit, të cilat janë faktorë kritikë në promovimin e mirëqenies mendore. Përdorimi i AI për të ndihmuar me diferencimin mund të përshtatë përmbajtjen dhe metodat arsimore për të përmbushur nevojat e ndryshme të të mësuarit të studentëve. Duke njohur dhe përshtatur me stilet individuale të të mësuarit, AI mund të ndihmojë në uljen e zhgënjimit dhe ankthit të lidhur me të mësuarit, duke e bërë arsimin një përvojë më pozitive. Sistemet e AI mund të dizajnohen për të ofruar reagime pozitive të menjëhershme dhe të personalizuara për studentët, duke përforcuar arritjet dhe përparimin e tyre. Ky inkurajim i vazhdueshëm mund të rrisë vetëvlerësimin dhe motivimin, të cilët janë komponentë jetikë të një gjendjeje të shëndetshme mendore. Së bashku, këto aplikacione të AI përmirësojnë përvojën e të mësuarit dhe luajnë një rol vendimtar në mbështetjen e shëndetit mendor të studentëve duke krijuar një mjedis arsimor më gjithëpërfshirës, kuptues dhe inkurajues.
Nxënësit apatikë: Duke qenë në një klasë për më shumë se dhjetë vjet dhe nga pikëpamja e këshilltarit të shkollës dhe më pas administratorit, gjithmonë kam thënë se di të sillem me nxënësit që e duan shkollën (kjo është e lehtë). Unë e di se si të veproj me një student që urren shkollën (më e vështirë për t’u përballur me të, por zakonisht mund të gjesh një problem themelor që e shkakton këtë). Por, kurrë nuk kam qenë i pajisur mirë për t’u marrë me një student që është thjesht apatik. Ndoshta AI mund të ndihmojë. Të mësuarit e personalizuar, një tjetër aspekt i aplikimit të AI në arsim, premton të revolucionarizojë mënyrën se si studentët angazhohen me përmbajtjen edukative. Ndryshe nga metodat e mësimdhënies që i përshtaten të gjithave, mësimi i personalizuar i fuqizuar nga AI përshtatet me ritmin, preferencat dhe nevojat individuale të të mësuarit të secilit student. Kjo mund të rrisë ndjeshëm angazhimin e studentëve duke paraqitur materiale që rezonojnë me ta, duke trajtuar kështu çështjet e apatisë dhe mosinteresimit.
Mungesa e personelit: Automatizimi i detyrave rutinë dhe që konsumojnë kohë mund të zvogëlojë ndjeshëm vështirësitë burokratike me të cilat përballen institucionet arsimore. Kjo çliron burime të vlefshme dhe i lejon edukatorët dhe administratorët të kushtojnë më shumë kohë dhe energji për të adresuar nevojat e drejtpërdrejta arsimore të studentëve. Një shembull që vjen menjëherë në mendje është Plani i kërkuar Shtetëror i Sigurisë Kibernetike që burri im përdori AI për të shkruar në një pjesë të kohës që do të merrte zakonisht, duke e lejuar atë të vendosë një çek në kutinë e një mandati të pafinancuar. Ky efikasitet përmbushi një kërkesë të nevojshme rregullatore dhe tregoi se si AI mund të lehtësojë barrën e mandateve të pafinancuara, duke i lejuar institucionet arsimore të fokusohen më shumë në misionin e tyre kryesor të mësimdhënies dhe të nxënit.
Si përfundim, ndërsa përqafimi i menjëhershëm i AI në arsimin K12 të Teksasit mund të pengohet nga një mori sfidash urgjente dhe vështirësish financiare, përfitimet e tij të mundshme duhet të na bëjnë të bëjmë atë kërcim. Ndërsa vazhdojmë të shtyjmë përpara dhe të qëndrojmë të palëkundur në bërjen e asaj që është e nevojshme, prioriteti ynë mbetet i qartë: adresimi i nevojave themelore të studentëve dhe mësuesve tanë. Megjithatë, ne shpresojmë se këto çështje kritike do të zgjidhen me kohë për të shpëtuar arsimin publik. Integrimi i AI në praktikat tona arsimore do të bëhet i realizueshëm dhe do të luajë një rol kryesor në përmirësimin e përvojës mësimore për të gjithë studentët.